وظایف پروتکل شبکه چیست؟
وظایف پروتکل شبکه چیست؟ پروتکل شبکه مجموعه ای از قوانین است که نحوه انتقال داده ها بین دستگاه های مختلف در یک شبکه را تعیین می کند. در اصل ، به دستگاه های متصل اجازه می دهد بدون توجه به تفاوت در فرایندها ، ساختار یا طراحی داخلی خود با یکدیگر ارتباط برقرار کنند. پروتکل های شبکه به این دلیل است که می توانید به راحتی با مردم سراسر جهان ارتباط برقرار کنید و بنابراین نقش مهمی در ارتباطات دیجیتالی مدرن ایفا می کنید.
مشابه روشی که صحبت کردن با یک زبان ارتباط بین دو نفر را ساده می کند ، پروتکل های شبکه به دلیل قوانین از پیش تعیین شده که بر روی نرم افزار و سخت افزار دستگاه ها تعبیه شده اند ، امکان تعامل بین دستگاه ها را فراهم می کند. نه شبکه های محلی (LAN) و نه شبکه های وسیع (WAN) نمی توانند مانند امروز بدون استفاده از پروتکل های شبکه کار کنند.
پروتکل چیست و عملکرد آن چیست؟
پروتکل ها یک جنبه اساسی ارتباطات دیجیتالی هستند زیرا نحوه قالب بندی ، انتقال و دریافت داده ها را تعیین می کنند. آنها مجموعه ای از قوانین هستند که نحوه انتقال داده ها از طریق شبکه را تعیین می کند.
پروتکل شبکه مجموعه ای از قوانین تعیین شده است که نحوه قالب بندی ، انتقال و دریافت داده ها را تعیین می کند تا دستگاه های شبکه کامپیوتری – از سرورها و روترها تا نقاط پایانی – بدون در نظر گرفتن تفاوت در زیرساخت ها ، طرح ها یا استانداردهای زمینه ای خود ، ارتباط برقرار کنند.
برای ارسال و دریافت اطلاعات با موفقیت ، دستگاههای طرفین مبادله ارتباطات باید پروتکل های پروتکل را بپذیرند و از آنها پیروی کنند. در شبکه ، پشتیبانی از پروتکل ها را می توان در نرم افزار ، سخت افزار یا هر دو ایجاد کرد.
بدون پروتکل های محاسباتی ، رایانه ها و سایر دستگاه ها نمی دانند چگونه با یکدیگر تعامل داشته باشند. در نتیجه ، به جز شبکه های تخصصی که بر اساس معماری خاصی ساخته شده اند ، تعداد کمی از شبکه ها قادر به عملکرد خواهند بود و اینترنت آنطور که ما می شناسیم وجود نخواهد داشت. تقریباً تمام کاربران نهایی شبکه برای اتصال به پروتکل های شبکه متکی هستند.
وظایف پروتکل چیست؟
وظایف اصلی پروتکل شبکه چیست؟ پروتکل ها واسطه و مجموعه ای از قوانین را برای برقراری ارتباط بین دستگاه های مختلف برای تبادل داده و سایر خدمات در اختیار ما قرار می دهند. پروتکل ها در هر زمینه ای مانند جامعه ، علم و فناوری ، ارتباط داده ، رسانه و غیره مورد نیاز است.
توابع پروتکل ها
در زیر ویژگی های اصلی یک پروتکل آمده است:
توالی یابی داده ها
عمدتاً به فرو رفتن داده ها در بسته ها اشاره دارد ، یعنی کل داده ها را به برخی از بسته ها تقسیم می کند.
جریان داده
عمدتا با ارسال داده ها به مقصد صحیح سروکار دارد ، یعنی جریان داده ها درست است یا خیر.
مسیریابی داده ها
منظور انتخاب بهترین مسیر برای انتقال داده بین فرستنده و گیرنده است زیرا مسیرهای زیادی از فرستنده تا گیرنده وجود دارد و شما باید بهترین مسیر ممکن را انتخاب کنید.
کپسوله سازی
به فرایند گرفتن یک پروتکل و انتقال آن به پروتکل دیگر اشاره دارد.
تقسیم بندی و تجمع مجدد
با تقسیم بندی پیام داده یعنی انتقال داده ها به بسته ها هنگامی که داده ها از لایه بالای پروتکل به لایه پایین می روند ، سر و کار دارد و تجمع مجدد برعکس تقسیم بندی است ، یعنی همه بسته های تقسیم شده به ترتیب صحیح در مجموعه جمع آوری می شوند.
کنترل اتصال
این انتقال داده جهت اتصال را برای موارد طولانی داده تضمین می کند.
Multiplexing
این امکان ترکیب چندین سیگنال واحد انتقال یا کانال پروتکل های سطح بالاتر را در یک واحد انتقال یک پروتکل سطح پایین فراهم می کند. مالتی پلکس می تواند به سمت بالا یا پایین باشد.
تحویل سفارش
پروتکل با ارائه یک شماره دنباله منحصر به فرد به هر بسته داده ، تحویل سفارش داده را آسان می کند. وظیفه فرستنده حفظ تحویل سفارش داده شده است. با این کار ، گیرنده داده ها را به همان ترتیبی که فرستنده ارسال کرده است ، دریافت می کند.
خدمات انتقال
عمدتا با اولویت ، کیفیت خدمات (QoS) و امنیت بسته های داده سروکار دارد.
آدرس دهی
عمدتا به سطوح آدرس دهی ، محدوده آدرس دهی ، شناسه های ارتباطی و حالت های آدرس دهی می پردازد.
کنترل جریان
محدود کردن جریان داده ها را تسهیل می کند. این وظیفه انتهای گیرنده است که کنترل جریان داده ها را حفظ کند.
کنترل خطا
با تشخیص خطا (با استفاده از بیت های چک چک) و کنترل آن سروکار دارد. اگر در هنگام انتقال داده ها خطایی تشخیص داده شود ، درخواست انتقال مجدد داده ها توسط گیرنده به فرستنده ارسال می شود و بسته داده خراب دور ریخته می شود.
این همه در مورد پروتکل ها است. امیدوارم امروز چیز جدیدی یاد گرفته باشید.
نحوه عملکرد پروتکل های شبکه
پروتکل های شبکه فرآیندهای وسیع را در بر می گیرند و آنها را به وظایف یا عملکردهای کوچک تقسیم می کنند. این امر در هر سطحی از شبکه اتفاق می افتد و هر تابع باید در هر سطح همکاری کند تا وظیفه بزرگتر را انجام دهد. اصطلاح مجموعه پروتکل به مجموعه ای از پروتکل های شبکه کوچکتر اشاره دارد که در ارتباط با یکدیگر کار می کنند.
پروتکل های شبکه معمولاً بر اساس استاندارد صنعت توسط سازمان های مختلف شبکه ای یا فناوری اطلاعات ایجاد می شوند.
گروه های زیر پروتکل های مختلف شبکه را تعریف و منتشر کرده اند:
موسسه مهندسان برق و الکترونیک (IEEE)
نیروی کار مهندسی اینترنت (IETF)
سازمان بین المللی استاندارد (ISO)
اتحادیه بین المللی مخابرات (ITU)
کنسرسیوم شبکه جهانی وب (W3C)
در حالی که مدلهای پروتکل شبکه به طور کلی به روشهای مشابه کار می کنند ، هر پروتکل منحصر به فرد است و به روش خاصی که توسط سازمان ایجاد کننده آن توضیح داده شده عمل می کند.
چه کسی از پروتکل های شبکه استفاده می کند؟
پروتکل های شبکه فقط مربوط به متخصصان شبکه معتبر یا متخصصان فناوری اطلاعات نیست. میلیاردها نفر روزانه از پروتکل های شبکه استفاده می کنند ، چه آن را بدانند و چه ندانند.
هر بار که از اینترنت استفاده می کنید ، از پروتکل های شبکه استفاده می کنید. اگرچه ممکن است ندانید پروتکل های شبکه چگونه کار می کنند یا هر چند وقت یکبار با آنها برخورد می کنید ، اما برای استفاده از اینترنت یا ارتباطات دیجیتالی در هر ظرفیتی ضروری هستند.
لیست پروتکل های شبکه
هزاران پروتکل شبکه مختلف وجود دارد ، اما همه آنها یکی از سه عملکرد اصلی را انجام می دهند:
ارتباطات
مدیریت شبکه
امنیت
هر نوع برای استفاده سریع و ایمن از دستگاه های شبکه ضروری است ، و آنها برای تسهیل استفاده از آن با یکدیگر همکاری می کنند.
پروتکل های شبکه چه آسیب پذیری هایی دارند؟
پروتکل های شبکه برای امنیت طراحی نشده اند. عدم حفاظت آنها گاهی اوقات می تواند حملات مخرب مانند استراق سمع و مسمومیت در حافظه را تحت تأثیر قرار دهد. متداول ترین حمله به پروتکل های شبکه ، تبلیغ مسیرهای اشتباه است که باعث می شود ترافیک به جای میزبان مناسب از طریق میزبان های آسیب دیده عبور کند.
تجزیه و تحلیل پروتکل های شبکه ابزارهایی هستند که با تکمیل فایروال ، برنامه های آنتی ویروس و نرم افزارهای ضد جاسوس افزار از سیستم ها در برابر فعالیت های مخرب محافظت می کنند.