مفهوم Subnetting و Supernetting چیست؟
مفهوم Subnetting و Supernetting چیست؟ شبکه های رایانه ای را می توان به بسیاری از شبکه ها تقسیم کرد و یا شبکه های کوچک را می توان بسته به نیاز ما ، شبکه های بزرگی را تشکیل داد. این کار توسط subnetting و supernetting IP انجام می شود. در این مطلب، ما به طور مفصل با این مفاهیم آشنا خواهیم شد.
Subnetting
تقسیم شبکه به شبکه های کوچکتر مجاور یا زیرشبکه را subnetting می نامند.
چرا subnetting؟
فرض کنید ما یک شبکه از کلاس A را می گیریم. بنابراین ، در کلاس A ، ما 2²⁴ میزبان داریم. بنابراین مدیریت این تعداد زیاد میزبان خسته کننده است. بنابراین اگر این شبکه بزرگ را به شبکه کوچکتر تقسیم کنیم ، حفظ هر شبکه آسان خواهد بود.
زیر شبکه چگونه کار می کند؟
فرض کنید ما یک شبکه کلاس C داریم که دارای شناسه شبکه 201.10.1.0 (دامنه کلاس C 192–223) است. بنابراین تعداد کل میزبانها 256 میزبان است (برای میزبان کلاس C با هشتم آخر تعریف شده است یعنی 2⁸). اما ، میزبان کل قابل استفاده 254 است. این بدان دلیل است که اولین آدرس IP مربوط به شناسه شبکه است و آخرین آدرس IP آدرس پخش مستقیم است (برای ارسال هر بسته از یک شبکه به سایر میزبانهای شبکه دیگر).
بنابراین ، در زیرشبکه بندی این 254 میزبان را به طور منطقی به دو شبکه تقسیم می کنیم. در شبکه کلاس C فوق ، ما 24 بیت برای شناسه شبکه و 8 بیت آخر برای شناسه میزبان داریم. ما می خواهیم بیت سمت چپ آدرس میزبان را وام بگیریم و برای شناسایی زیرشبکه اعلام کنیم. اگر بیت سمت چپ آدرس میزبان 0 باشد ، این شبکه زیر شبکه 1 است و اگر بیت سمت چپ 1 باشد ، شبکه دوم زیر شبکه است. با استفاده از 1 بیت می توانیم آن را به 2 شبکه تقسیم کنیم یعنی 2¹. اگر بخواهیم آن را به چهار شبکه تقسیم کنیم ، به 2 بیت (2² = 4 شبکه) نیاز داریم. دامنه آدرس IP موجود در شبکه زیر شبکه 1 از 201.10.1.0 تا 201.10.1.127 است. دامنه آدرس IP موجود در شبکه زیر شبکه دوم از 201.10.1.128 تا 201.10.1.255 است.
در شبکه زیر شبکه 1 (S1) ، فقط 126 میزبان داریم فقط به این دلیل که آدرس IP اول و آخر به ترتیب برای شناسه شبکه و آدرس پخش مستقیم است. به همین ترتیب ، در شبکه زیر شبکه 2 ، 126 میزبان داریم.
به طور کلی ، 252 میزبان قابل استفاده پس از ایجاد زیر شبکه وجود دارد. بنابراین ، به دلیل subnetting ، تعداد آدرسهای IP از بین می رود.
همانند نمودار زیر ، این شبکه دارای دو زیر شبکه خواهد بود:
ماسک زیر شبکه به عنوان 11111111.11111111.11111111.10000000 یعنی 255.255.255.128 برای شبکه فوق نشان داده شده است.
روتر داخل شبکه دارای جدول مسیریابی خواهد بود که به شرح زیر است:
Supernetting or Aggregation
نقطه مقابل Subnetting است. در این شبکه چندین شبکه کوچکتر با هم ترکیب شده و یک شبکه بزرگ را تشکیل می دهند.
چرا supernetting؟
جدول مسیریابی شامل ورود یک ماسک زیر شبکه برای هر شبکه است. اگر شبکه های کوچک زیادی وجود داشته باشد ، اندازه جدول مسیریابی افزایش می یابد. وقتی روتر دارای یک جدول مسیریابی بزرگ باشد ، پردازش جدول مسیریاب زمان زیادی لازم دارد تا روتر. Supernetting برای کاهش اندازه جدول مسیریابی IP برای بهبود کارایی مسیریابی شبکه استفاده می شود.
Supernetting چگونه کار می کند؟
همه شبکه ها برای جمع آوری مناسب نیستند. برخی از قوانین وجود دارد که طبق آنها می توان شبکه را جمع کرد. برای جمع شدن هر شبکه باید از سه قانون پیروی کند.
مجاور: همه شبکه ها باید مجاور باشند.
همان اندازه: همه شبکه ها باید از همان اندازه و همچنین قدرت 2 یعنی 2 ^ n باشند.
تقسیم پذیری: اولین شناسه شبکه باید بر اساس اندازه بلوک قابل تقسیم باشد.
توجه: اگر یک عدد باینری بر 2 ^ n تقسیم شود ، n آخرین بیت باقیمانده است.
مثال: فرض کنید ما چهار شبکه کوچک با شناسه شبکه 201.1.0.0 ، 201.1.1.0 ، 201.1.2.0 ، 201.1.3.0 داریم.
حال ، بیایید بررسی کنیم که آیا این می تواند جمع شود یا خیر.
هم پیوسته: همانطور که می بینیم هر چهار شبکه شبکه کلاس C هستند. دامنه شبکه اول از 201.1.0.0 تا 201.1.0.255 است. دامنه شبکه دوم از 201.1.1.0 شروع می شود. اگر 1 را به آخرین آدرس IP شبکه اول اضافه کنیم آدرس IP شروع شبکه دوم را بدست می آوریم. به همین ترتیب ، می توانیم بررسی کنیم که همه شبکه ها مجاور هستند.
همان اندازه: همانطور که همه شبکه ها از کلاس C هستند. هر شبکه دارای 2⁸ یعنی 256 میزبان است.
قابلیت تقسیم: اولین آدرس IP باید بر اساس اندازه کل شبکه ها قابل تقسیم باشد. اندازه کل شبکه 4 * 2⁸ یعنی 2¹⁰ است. اگر اولین آدرس IP را بر 2¹⁰ تقسیم کنیم ، 10 بیت آخر باقی مانده است. برای اینکه قابل تقسیم باشند ، آخرین ده بایست باید 0 باشد.
نمایندگی باینری آدرس IP اول: 11001001.00000001.0000000000.00000000
10 بیت آخر صفر است. از این رو بر اساس اندازه شبکه قابل تقسیم است. از این رو ، هر سه شرط راضی است.
این چهار شبکه را می توان با هم ترکیب کرد و یک ابر ابر را تشکیل داد. شناسه Supernet یا شناسه شبکه برای هر چهار شبکه 201.1.0.0 خواهد بود.
ماسک Supernet
Supernet Mask یک عدد 32 بیتی است که در آن تمام بیت های ثابت شبکه با 1 و قسمت متغیر با 0 نشان داده می شود.
به طور کلی ، 252 میزبان قابل استفاده پس از ایجاد زیر شبکه وجود دارد. بنابراین ، به دلیل subnetting ، تعداد آدرسهای IP از بین می رود.
بیت های سمت چپ خط قرمز بیت های ثابت هستند و بیت های سمت راست آن بیت های متغیر را نشان می دهند.
جدول مسیریابی در روتر 2 اکنون کاهش یافته است و فقط شامل یک ورودی برای هر چهار شبکه است. اما ، روتر 1 به یک جدول مسیریابی احتیاج دارد که باید شامل چهار ورودی باشد زیرا باید بداند بسته بعدی را از کجا هدایت می کند.
جدول مسیریابی در روتر 2:
همه اینها درمورد subnetting و supernetting بود. امیدوارم امروز چیز جدیدی یاد گرفته باشید.